Tour van de Mont Viso: wandeling van Berghut naar Berghut

We verzamelen om 10 uur in La Roche Écroulée, onderaan de vallei van de Guil, niet ver van Ristolas. Na een presentatie van de groep en een controle van de uitrusting beginnen we aan onze beklimming door de loop van de Guil te volgen. Deze bergstroom, die in de lariksbossen is uitgesleten, begeleidt ons de eerste kilometers en dompelt ons geleidelijk onder in de alpine sfeer.

Naarmate we verder gaan, verandert het landschap en wordt het breder. Het kenmerkende silhouet van de Mont Viso begint in de verte te verschijnen en geeft de richting van onze route aan. We komen geleidelijk aan in het natuurreservaat van de Mont Viso, een ongerept gebied met een uitgesproken wilderniskarakter, waar het aantal bezoekers beperkt is.

De route volgt een goed gemarkeerd, regelmatig maar gestaag pad dat ons geleidelijk hoger de berg op voert. We laten het bos achter ons en komen in een meer open omgeving, met weidse uitzichten over de vallei beneden, die we pas aan het einde van onze route weer zullen zien.

Na een Stijging van ongeveer 700 meter bereiken we de Berghut Viso, op een hoogte van 2.460 meter. Het ligt in een pastorale omgeving aan de rand van een bergweide en biedt een vredige sfeer om bij te komen. De beheerder verwelkomt ons voor het diner, bereid met lokale producten en geserveerd in een vriendelijke sfeer. De nacht wordt doorgebracht in een slaapzaal, in een rustige, bergachtige sfeer.

Optie voor de late namiddag: klim naar het meer van Lestio zonder bagage (4 km heen en terug, 100 m hoogteverschil), voor wie de dag wil verlengen met een korte lus naar een afgelegen plek aan het meer.

Na een nacht op hoogte en een ontbijt in de Berghut vervolgen we onze weg naar de Col de la Traversette, op 2.947 meter hoogte. Deze pas markeert de grens tussen Frankrijk en Italië en heeft een bijzonder historisch kenmerk: een in de 15e eeuw gegraven tunnel, bekend als de "pertuis", die vroeger kuddes en goederen door de berg liet gaan. Afhankelijk van de omstandigheden en de wensen van de groep kunnen we deze doorgang gebruiken of de pas direct oversteken.

Als we naar de Italiaanse kant overstappen, ontdekken we een nieuwe vallei op hoogte, open en mineraal. Het is niet ongewoon om steenbokken te zien, vaak bewegingsloos, genietend van de ochtendzon op de rotsachtige hellingen.

Kort daarna wacht ons een technisch gedeelte: een iets hoger gelegen gedeelte dat waakzaamheid en een zekere tred vereist. Afhankelijk van het weer en het niveau van de groep kan een minder inspannende variant worden voorgesteld.

We beginnen dan aan de afdaling richting de Italiaanse Piemonte, bezaaid met een aantal kristalheldere meren op grote hoogte. Het pad slingert zich een weg tussen rotsblokken door, langs kleine overgebleven névés en door grasgebieden die de overgang naar onze accommodatie markeren.

In de late namiddag bereiken we de Berghut Quintino Sella, gelegen tussen Lago Grande di Viso en Lago di Costagrande. Dit Italiaanse Berghut biedt een warm welkom in een typische sfeer, met een royaal diner geserveerd in de gemeenschappelijke ruimte. We brengen hier onze tweede nacht door, omgeven door de rust en stilte van de hoogvlakten van Piemonte.

Na het ontbijt verlaten we de Berghut Quintino Sella, tegenover de berg Viso. De etappe begint met een passage door mineraal terrein: een enorme steenslaghelling die we het grootste deel van de ochtend doorkruisen. De sfeer is sober maar spectaculair, met ononderbroken uitzicht op de omliggende bergkammen.

Naarmate de dag vordert, gaan we door een reeks valleien en steken we twee passen over, die elk een prachtig uitzicht bieden op de Italiaanse valleien van Piemonte. Dit deel van de route is bijzonder rijk aan ecologische diversiteit, met rotsachtige gebieden, alpenweiden en naaldbossen.

De geleidelijke afdaling in de Pontechianale vallei voert ons door dennenbossen voordat we een gehucht aan de oevers van het kunstmatige meer van Castello bereiken, waar we een pauze inlassen. Deze tijdelijke terugkeer naar een meer menselijke omgeving markeert een overgang in onze route.

Vervolgens gaan we de Vallanta vallei in, een regelmatige route die de loop volgt van de bergstroompjes die gevoed worden door de vele bronnen in het gebied. Het pad slingert tussen bergweiden en rotsachtige stroken, met de hoge kliffen die de vallei omlijsten als achtergrond.

Beetje bij beetje komt Berghut Vallanta in zicht, genesteld in een wilde bergomgeving. We brengen hier de nacht door, in een vredige omgeving aan de rand van een gletsjermeer. De avond brengen we door in de warmte van het Berghut, met uitzicht op de rotswanden die het gebied domineren.

Op deze laatste dag verlaten we Berghut vroeg in de ochtend en beginnen we aan de beklimming van de Col de Vallanta (2.810 m), de grensovergang tussen Italië en Frankrijk. Het goed gemarkeerde pad voert gestaag door alpine landschap, gedomineerd door de rotswanden van de Joane en Gastaldi pieken.

Zodra je de pas bereikt, opent zich het uitzicht op de Franse vallei die we op de eerste dag beklommen. Dit is een cruciaal moment in de route: de cirkel is rond en we zijn terug in een vertrouwd landschap, met het imposante silhouet van de berg Viso op de achtergrond, die ons tijdens onze hele reis heeft vergezeld.

We beginnen dan aan de afdaling naar Roche Écroulée, eerst over een hooggelegen pad en daarna door lariksbossen. Het laatste deel van de route is rustig, langs de Guil, terug naar het oorspronkelijke beginpunt, dat we halverwege de dag bereiken.

Een beschouwend einde van ons verblijf, na vier dagen ondergedompeld te zijn in een wilde, ongerepte en gevarieerde omgeving in het hooggebergte.