Expé in Lapland - Voorbereidingen
Een maand voor ons vertrek naar Lapland speelde onze vrolijke groep gekken de rol van avontuurlijke leerling-koks. Gedurende verschillende dagen stelden we enkele beroemde gedehydrateerde* gerechten samen, voornamelijk op basis van couscous. Gelukkig waren er geen glutenintoleranten onder ons. Maar het must-have gerecht dat we kookten en dat onze smaakpapillen verrukte tijdens de reis waren Beefs Jerky's. Om ze te maken, gebruikten we een dehydrator en vacumeerden we onze gesausde griesmeel in luchtdichte zakjes.
Het menu voor onze expeditie naar Lapland
- ochtend: pap met druiven, chocolade, puur (bah...), honing.
- lunch: 20g zelfgemaakte Beef Jerky's, een sneetje roggebrood en een plakje kaas.
- avond: gemalen chips (zodat het makkelijk in de zak past), griesmeel met chilipeper of groene peper of bolognesesaus en als toetje een stuk chocolade (liefst met zo veel mogelijk suiker).
Dit is een van onze typische menu's:
Als aanvulling voorzagen we één mueslireep per persoon per dag en één studentenmix per dag voor de groep. We hadden ook een paar extra zakken Pinda's.
*Het verschil tussen dehydratie en vriesdrogen zit in het proces waarbij het water uit het voedsel wordt verwijderd. Bij dehydratatie wordt het water verwijderd door de inwerking van hete lucht, terwijl bij vriesdrogen het water wordt verwijderd door het voedsel in een vacuüm te plaatsen in een zeer koude omgeving. Tijdens het vriezen ontsnappen de waterdeeltjes in gasvorm, waardoor de vitamines en andere eigenschappen van het voedsel beter behouden blijven.
Een ietwat zware zak...
Hier staan we dan, aan de vooravond van ons vertrek naar Lapland op 9 september. Op deze dag is het ons doel om de uitrusting in onze tassen te verdelen. We hebben bijna 36 kg voedsel, 2 tenten voor 3 personen en klein materiaal zoals reddingstouwen, opblaaszakken, enz. om te verdelen.
We realiseerden ons al snel dat onze tas bijna volledig gevuld zou zijn met ons voedsel en onze raftinguitrusting, en dat hij ongeveer 25 kg zou wegen.
Eerste dagen wandelen in wild Lapland
10 september was de grote dag! Vertrek vanaf Zaventem, eerste aansluiting in Stockholm waar een tweede vlucht naar Kiruna op ons wacht, en van daaruit moeten we met de trein naar Abisko. Als alles volgens plan verloopt, is het maar al te gemakkelijk. Onze eerste vlucht had vertraging, waardoor we onze aansluiting in Stockholm misten. De uitstekende klantenservice van SAS zorgde ervoor dat we konden overnachten in het Clarion, een charmant hotel midden op de luchthaven van Stockholm. We zullen ons het ontbijt van de ochtend van de 11e herinneren, dat ons belangrijkste gespreksonderwerp tijdens onze reis werd. Want ja, couscous is lekker, maar het all-you-can-eat ontbijtbuffet in het Clarion is nog beter! Er waren Grab & Go-tassen beschikbaar, dus we konden een voorraadje fruit, koekjes en cake inslaan voor de eerste dag. Een echte traktatie voor onze smaakpapillen!
DAG 1 - Op naar Lapland!
Op 11 september konden we eindelijk onze vlucht naar Kiruna nemen en vervolgens de bus naar Abisko. Terwijl we op de bus wachtten, vonden we een volle tank benzine gevolgd door een briefje van enkele Italiaanse trekkers die ons een goede tocht wensten, bedankt! Na een busreis van 2 uur kwamen we rond 15.30 uur eindelijk aan bij het begin van de Kungsleden. We wandelden door een goudkleurig berkenbos langs een kloof met kristalhelder water. Ondanks het late uur moesten we nog minstens 16 km lopen om onze tent op te zetten buiten het Abisko natuurreservaat, waar kamperen verboden is. We weten het nog niet, maar de volgende keer dat we een telefoonsignaal hebben zal over 9 dagen zijn. Welkom in Lapland!
Na 16,1 km besluiten we het kamp op te zetten, een vuurtje te maken en na het eten van een heerlijke peper couscous, beginnen we aan ons lolletje bij het vuur met het spelen van de fluit of de mondharmonica terwijl we ervoor zorgen dat we vroeg naar bed gaan.
DAG 2 - De eerste pas
Na een rustige nacht in dit prachtige berkenbos ontdekten we dat onze tenten een uitzonderlijk vermogen hebben om vocht op te hopen, wat betekent dat we aan elke kant van de binnentent een beetje regen kunnen hebben, een genot als het buiten vriest. Na dit aangename ontwaken profiteerden we van de eerste zonnestralen om op te warmen, het kamp op te breken en te beginnen lopen. Het doel van vandaag is om het gebied rond de Tjaktja-hut te bereiken, 24 km verderop.
We hebben de dag ervoor besloten om 1 uur te lopen voor de lunch, zodat we in de zon kunnen eten en water kunnen halen voor onze fantastische zelfgemaakte pap (water natuurlijk, en geen suiker, anders is het te makkelijk). Het is een systeem dat we de komende 4 dagen op Kungsleden zullen gebruiken.
We vielen direct aan over de eerste pas van de route, die weliswaar bescheiden was qua klim (300D+), maar met rugzakken van 25 kg en benen die nog steeds gevoelloos waren, was het hard werken. Naarmate we verder klommen veranderde het landschap, met minder bomen die plaats maakten voor lage struiken en gras in de moerassige gebieden.
De schoonheid van Lapland
De kleuren van Lapland zijn waanzinnig! Rood, goud, geel... De zon schijnt fel op deze dag, wat het uitzicht nog mooier maakt met de reflecties van de zon op de meren die we passeren. Langs het meer genieten we van onze eerste lunch in trekkingmodus, 20 gram beef jerky (smaken variëren van dag tot dag: peper, zout, herbes de Provence, beef jerky, enzovoort), een klein stukje kaas en een dun sneetje roggebrood. Het is een maaltijd die ons laat verlangen naar meer, maar het is niettemin een genot - je maag went er wel aan! Toen we in de buurt kwamen van de hut waar we naar op zoek waren, vonden we een goede plek om ons kamp aan het water op te zetten! Max maakt van de gelegenheid gebruik om voor het eerst te vissen. Opnieuw was het uitzicht ongelooflijk en de lucht was nog steeds zacht, ook al was het in de loop van de middag zwaar bewolkt geworden.
Ondanks het wisselvallige weer aan het begin van de avond was deze eerste volle dag weg van de bewoonde wereld ongelooflijk. Het Laplandse landschap was grandioos, het weer was nog steeds goed en de sfeer was top!
DAG 3 - De eerste regen in Lapland
De nacht was erg regenachtig maar niet winderig, dus we hadden allemaal een goede nachtrust en we dachten dat er met een beetje geluk genoeg water uit de lucht was gevallen om te voorkomen dat er overdag te veel zou vallen, want er stond ons een grote dag van 27 km en een bergpas te wachten.
Die dag realiseerden we ons hoe briljant de plankenpaden zijn die door een deel van Kungsleden lopen! Bij gebrek aan planken zijn de paden niet gemakkelijk voor de voeten, met een enorm aantal stenen in de grond, die duidelijk in de minst praktische richting zijn geplaatst om over te lopen, en met een tussenruimte die het lopen absoluut ongelijk maakt. Met dit soort paden vertragen we ons tempo een beetje en wordt ons systeem van 45 minuten lopen, een pauze van 15 minuten nemen en dan weer verder gaan steeds belangrijker.
Het weer in Lapland, veranderlijk zeg je?
Het pad naar de pas lijkt ons naar minder dreigend weer te leiden en weg van het Mordor dat ons achtervolgt sinds we de tent hebben verlaten. De zoektocht naar de Gouw motiveert ons om zonder al te veel oponthoud verder te gaan om niet doorweekt te raken. De last van onze rugzak laat zich voelen, maar hij is niet te zwaar om te dragen.
Dus klokten we de kilometers af in wandelingen van 45 minuten/15 minuten pauzes, wandelingen van 45 minuten/15 minuten pauzes... We kwamen aan bij de voet van de pas en begonnen aan de beklimming, die op zich bescheiden was, maar met tassen van 25 kg was het een heel ander verhaal. We kwamen volledig uitgeput aan op de top en namen een welverdiende lunchpauze. Na een rustpauze van 45 minuten gingen we weer op weg: we moesten nog de helft van de afstand afleggen voor het einde van de etappe.
We kwamen aan bij een uitkijkpunt met vrij uitzicht op de vallei aan de andere kant van de pas, waar we die avond zouden slapen. We maakten van de gelegenheid gebruik om een paar foto's van de groep te maken en gingen toen weer verder met lopen, lopen, lopen en .... lopen. Dit Laplandse landschap is adembenemend. De kleuren zijn prachtig.
DAG 4 - Ontdekking van uitzonderlijke landschappen
Na 11 uur slaap staan we op en ontdekken we een nog prachtiger landschap dan de dag ervoor: alle bergtoppen zijn volledig bedekt met sneeuw. De sneeuw is ongeveer 100 m boven ons bivak gevallen. Dit was de laatste dag van de trektocht. We verlaten deze prachtige vallei en gaan in de richting van Kaitumjaure, het beginpunt van de rivier.
Na een paar kilometer lopen bereiken we een andere vallei waar een zijrivier van de Kaitum stroomt. Een paar regendruppels begonnen te vallen, maar met het einddoel van de trektocht snel in zicht, bleef onze motivatie hoog. We verlieten het landschap van schaarse, oranjerode vegetatie om terug te keren naar een bos van berkenbomen, geteisterd door de wind en net zo goudkleurig als op de eerste dag. De sfeer is ongelooflijk; het is alsof je in Japan bent. Ik ben er nooit geweest, maar zo stel ik me dit land voor.
Prachtige ontmoetingen midden in de natuur van Lapland
We kwamen aan in Kaitumjaure. Hier werden we hartelijk verwelkomd door Monika, de beheerder van de hut. We leggen kort onze plannen uit en vragen haar om ons de beste plek aan te wijzen om onze tent bij het meer op te zetten, zodat we de volgende dag gemakkelijk het water in kunnen. Ze legt uit dat het waterpeil dit jaar bijzonder laag is vanwege de zeer hete zomer die we hebben gehad en wijst ons de beste plek om onze tent op te zetten. Ze nodigt ons ook uit voor een limonade zodra we ons geïnstalleerd hebben.
We ontdekken onze bivakplek en opnieuw is het uitzicht fantastisch! Een kleine vos komt ons gedag zeggen. Daarna gaan we naar Monika's huis voor een lekkere limonade. Daar staat al een trekker die geïnteresseerd is in ons project te wachten om te horen wat we gaan doen. Monika is gefascineerd door ons project. Dan voegt haar man zich bij ons en kletsen we verder onder het genot van een lekker biertje. Het was een waar genoegen om dit moment met de Zweden te delen. Monika vroeg ons hoe laat we morgen zouden vertrekken, zodat ze onze vorderingen met een verrekijker kon volgen. Voor we vertrokken, gaf ze ons nog wat delicate balletjes.
Daarna gaan we terug naar het kamp. Het programma voor vanavond: curry noedels gevolgd door een sigaar van Quentin om te vieren dat onze ruggen tot rust zijn gekomen. Als toetje: een broodje met lekkers van Monika.
De packraft - Ontmoeting met de Kaitum rivier
DAG 5 - De opwinding van de packraft in Lapland
We staan rond 7 uur op, maken het ontbijt klaar en gaan inpakken. Vandaag is de eerste packraftdag. Deze verandering van activiteit vereist dat we onze routines en automatismen volledig omgooien. Je moet ook je tas reorganiseren en je anders kleden. Dit alles kost tijd. Monika kon het niet laten om ons uit te zwaaien, dus ze wenste ons veel succes en daar gingen we. We zijn allemaal overprikkeld, zo overprikkeld dat we niet in de gaten hebben dat de wind tegen ons is gedraaid en dat er slecht weer op komst is. Na 10 minuten op het water stak de wind weer op en sloeg ons in het gezicht. Er beginnen zich golven te vormen op de Kaitum-rivier en het is erg moeilijk om vooruit te komen. We moesten vechten om elke meter te winnen. Lapland heet ons welkom.
Een moeilijke dag, vol lessen
Voor een extra dosis plezier begint het te regenen, eerst lichtjes en dan gestaag. Het giet nu. Ondanks onze waterdichte jassen regent het zo hard dat het vocht langzaam naar binnen sijpelt. We proberen een lunchpauze te nemen om weer op krachten te komen, maar we realiseren ons al snel dat we in deze omstandigheden doodvriezen als we langer dan 2 minuten stilstaan. We slurpen allemaal snel een Snickers-reep naar binnen voor 100% plezier en daar gaan we weer. We kijken even op Martins telefoon en realiseren ons dat we amper 8 km hebben afgelegd... en op dat moment slaat de twijfel toe. Zal Lapland ons overwinnen?
Een dag vol twijfel in Lapland
We bevriezen, het regent pijpenstelen en het zal niet snel ophouden, terwijl het doel van de dag nog meer dan 17 km verwijderd is... We besluiten de vlotkaarten te pakken om te zien of er een vissershut in de buurt is waar we kunnen stoppen. Die paar minuten stoppen om de kaart uit mijn tas te halen hebben me helemaal verkleumd. Mijn tanden klapperen steeds harder. Het enige waar ik nu aan kan denken is om terug in mijn vlot te gaan en zo snel mogelijk te peddelen om op te warmen. Lapland is een poolbestemming, dus we zijn gewaarschuwd.
We zagen een hut op 2 km afstand. We besloten erheen te gaan, in de hoop dat het open zou zijn. Daar aangekomen schuilden we onder de boot van de hut en begonnen we de 2 tenten op te zetten. Helaas was de hut op slot, dus we konden er niet in. Toen hoorden we het geluid van een helikopter. Hij kwam recht op ons af. Martin maakt het "NEE" teken met zijn armen om aan te geven dat we geen hulp nodig hebben.
Maakt Monica zich zorgen om ons en stuurt ze hulp? De helikopter landt en 4 schoenmakers en hun 2 honden stappen uit. Samen met hen laden we 450kg aan spullen uit. Ze nodigen ons vriendelijk uit voor een biertje in het hutje dat voor 4 personen is gemaakt. We zaten met 10 in de kleine hut en deelden een geweldige tijd met hen, ook al hadden we op dat moment liever een lekkere warme thee gehad. Na 2 uur kennismaken en opwarmen keren we terug naar onze tenten. Het regent nog steeds hard. We maken snel iets te eten en proberen in slaap te vallen om weer op krachten te komen.
Onverwacht drama
Tijdens de nacht steekt de wind op. Verschillende van ons werden er midden in de nacht wakker van. Stan maakte zijn tent wakker om stenen op de vlotten te leggen zodat ze niet wegwaaiden. Ik ga een paar minuten later hetzelfde doen en kom gerustgesteld aan als ik zie dat iemand anders iets eerder hetzelfde idee had als ik. Wat een opluchting om te zien dat onze vlotten er nog steeds liggen.
Lapland les nummer 1
Les nummer één: ballast de vlotten altijd met stenen of laat ze 's nachts leeglopen. We doen ons uiterste best om weer in slaap te komen. Rond 4.30 uur brak een bijzonder hevige windvlaag een paal van de MSR-tent. De gebroken stok scheurde meer dan 80 cm uit de buitentent. Stan maakt de andere tent wakker en we halen hem naar beneden, allemaal in onze korte broek en verkleumd van de kou, wind en regen. We besluiten de jagers wakker te maken zodat de mensen die in de gescheurde tent slapen ergens onderdak kunnen vinden.
De jagers verwelkomen de overlevenden en bieden hen een kop koffie aan. Ze vragen ons ook of we een satelliettelefoon of ander communicatiemiddel hebben voor het geval er nog iets misgaat tijdens onze reis. We moeten toegeven dat we niet erg slim zijn geweest, onze mobiele telefoons zijn nutteloos in Lapland, er komt geen mobiele telefooncommunicatie door. Als er in dit stadium iets gebeurt, hebben we minstens 1 of 2 dagen om te lopen om de hulpdiensten te waarschuwen dat er iets is gebeurd...
DAG 6 - Reageren
Iedereen heeft een slechte nacht gehad. Slapen was onmogelijk en iedereen dacht na over wat nu te doen. s Ochtends hield het eindelijk op met regenen, dus maakten we van de gelegenheid gebruik om de tenten te drogen en de MSR te repareren. Er zat een scheur van bijna een meter in de buitentent. We hebben het zo goed mogelijk gerepareerd met goede oude power tape, maar we wisten heel goed dat de tape het zou begeven als het er hard op zou regenen. We zijn in Lapland...
We repareren ook de kapotte rolbeugel. Dan komt de discussie over de volgende etappe van de expeditie. Wetende dat in het geval van hevige regen of harde wind één van de twee tenten onbruikbaar is, bleven er in dit stadium twee mogelijke oplossingen over: De eerste is om terug te keren zodat we niet meer in een tent hoeven te slapen.
Dit betekent het meer weer oversteken in de andere richting en dan over de Kungsleden naar Nikkaluakta lopen. Hoewel dit idee waarschijnlijk het veiligst was, waren we het er snel over eens dat omkeren gezien de situatie niet absoluut noodzakelijk was. Dus besloten we voor optie nummer twee te gaan: doorgaan met het basisproject en de rivier de Kaitum volgen. Dit betekende dat we misschien één of twee nachten in moeilijke omstandigheden zouden moeten slapen als de omstandigheden niet verbeterden, maar we namen het risico en zeiden tegen onszelf dat we tussen hier en Kaitum wel een hut zouden vinden om in te schuilen. Er zijn veel rendierhutten in Lapland.
Lapse les nummer 2
Na die nacht realiseerden we ons al snel dat een GSM-satelliet erg handig zou zijn geweest, gezien onze isolatie... De beslissing om door te gaan impliceerde een tweede keuze die we samen maakten: als er iets met één van ons gebeurt, is de enige manier om hulp te waarschuwen het sturen van de helft van de groep om hulp te gaan halen...
Na het opbreken van het kamp en het bedanken van de jagers waren we klaar om weer op pad te gaan, de wind was nog steeds sterk maar was in ons voordeel gedraaid. De wind was nog steeds sterk, maar in ons voordeel gedraaid. Eindelijk zouden we vooruitgang boeken op het meer. Het weer en deze gunstigere wind gaven ons een goede morele boost. Nu zijn we weer opgeladen. De wind was zo sterk dat er golven van soms een meter hoog ontstonden. Omdat het schuin waaide, moesten we aan de rechterkant blijven roeien. Hoewel surfen op het meer erg leuk was, was iedereen een beetje nerveus, omdat de golven behoorlijk indrukwekkend konden zijn en het belangrijk was om niet in het water te vallen. De buitentemperatuur mocht niet hoger zijn dan 10°C en de watertemperatuur 5-7°C.
Eerste stroomversnelling op de Kaitum rivier
Kort daarna stonden we op het punt om onze eerste stroomversnelling te passeren. Een klasse II om mee te beginnen, direct gevolgd door een klasse I. Niets engs, afgezien van de lage waterstand. De vlotten schrapen goed over de kiezels. We hopen dat dit niet voor alle stroomversnellingen het geval zal zijn...
Aan het eind van de dag ging de wind liggen en bereikten we onze camping voor de avond: een klein dorpje met vissershuisjes. Toen we de omgeving verkenden, kwamen we niemand tegen - alles was gesloten. We realiseerden ons dat we lange tijd niemand zouden zien.
We sloegen ons kamp op achter een schuurtje om beschut te zijn tegen de wind en niet het risico te lopen de tent nog verder kapot te maken, wat ons toch lukte... Toen we hem opzetten, begaf de gebroken stok het weer, die verdomde koolstofstaaf, niet stevig aan een spijker! Opnieuw redde het stroomlint ons leven.
De lucht klaarde op en we konden een prachtige zonsondergang bewonderen.
DAG 7 - Onverwacht Laplands weer
We werden wakker met schitterend weer. We hadden onze tassen nog maar net ingepakt en onze tenten uitgepakt of het weer sloeg om en de wolken begonnen binnen te rollen. Nog een Lapland-ervaring!
We gaan het water op. Het eerste deel van de dag bestaat uit het oversteken van een 8 km lang meer. s Middags stoppen we bij een viskamp. We hoopten daar wat mensen te vinden om een update te krijgen over het weer en de toestand van de rivier. Toen we daar aankwamen, merkten we al snel dat er behalve de rendieren niemand was. Het visseizoen leek echt voorbij te zijn. Wat een vreemd gevoel om in een klein 'verlaten' dorp te eten.
We gingen terug het water in en voelden eindelijk de stroming opkomen. Wat een genot om met 2-3 km/u te varen zonder de minste inspanning te leveren! We stoppen weer bij een vissershut, die op zijn beurt zwaar vergrendeld is. We kunnen vandaag niet naar de sauna. Max gaat vissen, helaas zonder succes.
We zetten het kamp op en genieten van een heerlijke avond rond het vuur zonder regen. We bekijken de kaart zorgvuldig om de route voor morgen te plannen. Op het programma staan veel stroomversnellingen, waaronder een aantal serieuze zones. Klasse VI en V. De wind is gaan liggen en de nacht zal rustig zijn. We kunnen rustig slapen zonder bang te hoeven zijn dat de MSR het weer begeeft.
DAG 8 - De stroomversnellingen van Lapland
We worden opgewonden wakker. Vandaag belooft de meest intense dag met stroomversnellingen te worden. We beginnen meteen met een klasse II. Dan gaat het naar onze eerste klasse IV, een zeer gespierd stuk dat onze rafts met veel water vult.
Aangekomen bij klasse VI laten we onze rafts leeglopen en gaan we eromheen op de linkeroever. Het is nog niet eens middag, we hebben vanochtend veel vooruitgang geboekt en zitten te eten voor deze prachtige wasmachine. Het is prachtig weer, geen wolkje aan de lucht. We moeten vandaag zelfs zonnebrandcrème opdoen! Een wonder in Lapland.
De dag gaat verder, alles gaat perfect, we hebben de tijd van ons leven. Tussen twee stroomversnellingen in haalt Nico zijn harmonica tevoorschijn op het water en geeft ons een prachtig moment buiten de tijd. Rond 17.00 uur komen we aan bij een onbewaakte hut. De zonsondergang achter ons is prachtig. De hut is gezellig, met zijn houtkachel en oude vloer die naar houtvuur ruikt. We kijken uit naar een avond weg van onze tenten en de warmte van een hut.
Na het eten profiteren we van de heldere hemel om een paar foto's te maken van de prachtige sterrenhemel om ons heen. Al snel zagen we een paar vreemde lichten op de foto's. Zou het het noorderlicht zijn? Zou het het noorderlicht zijn? Een paar minuten later was de show grandioos. We werden getrakteerd op een prachtige vertoning van het noorderlicht, een magisch moment waarbij 6 kinderen als kinderen in extase waren. Lapland is magisch!
DAG 9 EN 10 - De magische hut
We worden wakker in de kleine hut van Riekkhu, waar we onze 6 matrassen in hebben weten te leggen. Sinds gisteren hebben we een netwerk en zelfs 3G. Na het bekijken van verschillende weerwebsites hadden we al snel door dat er 2 dagen zeer slecht weer op komst waren. We hebben afgesproken om vandaag een pauze in te lassen. Onze lichamen zijn de afgelopen dagen flink op de proef gesteld en een dag pauze kan ons goed doen. Een typische Laplandse pauze waarbij we een sauna improviseren na een duik in de Kaitum.
De temperatuur is ook aanzienlijk gedaald. Het zal vanaf nu tot het einde van de reis niet meer dan 7 graden worden. We houden ons zo goed mogelijk bezig. Martin eet en maakt de voedselreserve leeg, terwijl Max probeert iets voor ons te vangen. s Avonds zitten we uren te discussiëren over hoe nu verder. Vertrekken we de volgende dag opnieuw in de regen om de snelweg te bereiken? Of wachten we nog een dag en profiteren we van het mooie weer van overmorgen om in Kaitum te komen?
Kaitum is onze alternatieve terugweg. Een trein stopt in dit stadje en gaat rechtstreeks naar Kiruna. Eén ding is zeker: als we morgen niet vertrekken, komen we nooit op tijd bij de snelweg om te liften en ons vliegtuig te halen. Na veel discussie besluiten we om nog een dag in deze kleine hut van 8m2 te blijven. We vinden het geen geweldig idee, maar het is waarschijnlijk de verstandigste beslissing.
DAG 11 - Laatste dagen in Lapland
Laatste dag op de Kaitum rivier. Zoals aangekondigd in het weerbericht wordt het een prachtige dag. Door de regen van de afgelopen dagen is het waterpeil aanzienlijk gestegen. We staan op het punt om aan onze laatste raftdag te beginnen. Vanavond zijn we terug in Kiruna en beëindigen we onze expeditie in Lapland.
We stappen in het water en genieten van de laatste stroomversnellingen op deze rivier. In de laatste meanders staat de wind, die eerder in onze rug stond, nu tegenover ons. We zitten in een klasse I stroomversnelling, maar de wind is zo sterk dat we moeten vechten om met de stroom mee te gaan. Rond 16.00 uur kwamen we aan in Kaitum. De snoepwinkel waar Google Maps reclame voor maakt, is echt een mythe. Geen snoep te zien en geen mens te bekennen. We wachten op de trein naar Kiruna.
Wil je net als Stan, Nico, Mathieu, Martin, Quentin en Maxime op expeditie?
Lees hier meer over de expedities die DiscoveRent organiseert.
